بررسی اجزا و عملکرد دستگاه الکتروشوک
اجزای دستگاه الکتروشوک
انواع مختلف دستگاه های الکتروشوک دارای اصول کار یکسانی هستند، اجزای سازنده دستگاه دفیبریلاتور عبارت است از:
- منبع تغذیه و کابل برق جهت تامین انرژی الکتریکی و شارژ شدن باتری های موجود در آن
- باتری های الکتروشوک که از نوع نیکل کادمیوم Ni-Cd که ابعاد آن تقریبا کوچک می باشد و تعدادی از آنها به صورت سری بسته می شود یا سرب اسید که نسبتا بزرگ و سنگین هستند، استفاده می شود.صفحه نمایشگر که بنا به نوع دستگاه، تعدادی از پارامتر های میزان انرژی انتخاب شده جهت شوک، تعداد ضربان و سیگنال قلب، وضعیت خازن از نظر حالت شارژ یا دشارژ، وضعیت پروب ها و غیره را نشان می دهد.
- صفحه کلید برای روشن و خاموش کردن الکتروشوک، تعیین مقدار انرژی (از 5 تا 400 ژول)، تعیین انجام شارژ انرژی جهت انتقال انرژی الکتریکی به پدال ها و انجام دشارژ به منظور تخلیه انرژی الکتریکی در بدن فرد، سیستم پردازش اطلاعات، پیس میکر Pace Maker، انتخاب مد برای شوک از لحاظ SYNC یا ASYNC بودن (SYNC به معنای سینکرونیزه که به آن شوک هماهنگ کاردیوورژن نیز می گویند، به معنای هماهنگ بودن می باشد و در این حالت، دفیبریلاتور انرژی الکتریکی خود را به صورت هماهنگ با ریتم قلب تخلیه می کند و در حالت ASYNC، تخلیه انرژی الکتریکی به صورت غیر هماهنگ با ریتم قلب صورت می گیرد. لازم به ذکر است در حالت عادی بدون تعیین حالت، دستگاه های الکتروشوک به صورت غیر هماهنگ با ریتم قلب، انرژی الکتریکی را تخلیه می کنند.)
- پروب ثبت ECG برای ثبت سیگنال قلب و تشخیص بازگشت به شرایط طبیعی به صورت همزمان. در ضمن از آنجاییکه شوک الکتریکی اعمالی به فرد باعث خرابی تقویت کننده های ECG می شود، لازم است از مدار محافظ استفاده شود.
- الکترود های اعمال شوک که انواع مختلفی دارند و به منظور انتقال انرژی الکتریکی به قفسه سینه بیمار جهت احیاء وی کاربرد دارند:
- - الکترود های خارجی (External): الکترود های خارجی یا پدال (پدل) های دستی شامل دو پدال هستند که اپکس (APEX) در ناحیه نوک قلب (پایین) و استرنوم (STERNUM) در ناحیه قاعده قلب فرد (بالا) گذاشته می شود. الکترود های خارجی چسبی نیز هستند که در دستگاه های دفیبریلاتور خارجی نیمه خودکار AED و تمام خودکار AED کاربرد دارند و به روی پوست طرفین قلب می چسبند.
- -الکترود های داخلی (Internal): الکترود های داخلی یا الکترود قاشقی که برای اعمال شوک به ناحیه قلب حین عمل جراحی قلب باز مورد استفاده قرار می گیرند.
نحوه عملکرد دستگاه دفیبریلاتور
دستگاه های الکتروشوک از طریق منبع تغذیه یا باتری داخلی، خازنی با ظرفیت بالا را شارژ می کنند تا جریانی قوی در حدود 5 تا 400 ژول ایجاد شود. در دفیبریلاتور ها، دو قطعه فلزی (الکترود ها) به دستگاه الکتروشوک وصل هستند و در دو طرف سینه فرد (یکی از الکترود ها در ناحیه بالای استخوان جناغ سینه و الکترود دیگر به روی نوک قلب) قرار داده می شوند، سپس انرژی الکتریکی ذخیره شده در خازن (دفیبریلاسیون) با ولتاژ بالا و به سرعت از الکترودی به الکترود دیگر انتقال و به روی عضله ناحیه قلب تخلیه می شود تا ضربان قلب به حالت طبیعی خود بازگردد.
انرژی الکتریکی لازم برای اطفال حدود 50 تا 200 ژول (وات در ثانیه) و در بزرگسالان بین 200 تا 400 ژول (وات در ثانیه) می باشد. در ضمن دستگاه های الکتروشوک، مجهز به مانیتوری برای ECG و ثبت الکتروکاردیوگرام هستند که به صورت مداوم شکل موج قلب را نشان می دهد و به منظور تشخیص اثر بخشی شوک کاربرد دارد. پیش از قرار دادن الکترود ها بر روی بدن لازم است ژل یا ماده هادی را روی سطح الکترود ها آغشته کنید تا مقاومت پوست کاهش یابد و هوای موجود بین سطح پوست و الکترود ها حذف شود.
