معنی دفیبریلاتور
دفـيـبـريـلاسيـون Defibrillation در واقـع تشكيـل شده از دو كلمه De = به معناي بي‌اثر كردن و خنثي كردن و Fibrillate = به معناي انقباضات ناهماهنگ و نامتعادل و غير متناسب قلبي است و اگر بخواهيم تـعـريفي از دفيبرلاسيون ارایه بدهيم بايد بگوييم دفـيـبـرلاسيون در واقع درماني براي آريتمي‌هاي تهديدكنند حيات در قلب، مثل فيبرلاسيون بطني يــا دهـلـيـزي و بـي‌نـبـضـي
( Ventricular Tachycardic) است.
◀️ دفيبـریلاتـورهـا مـي‌توانند، خارجي( External)، انـتـقـالـي( Transvenous) يـا كـاشتنـي( Implantable) باشند كه نوع آن بر اساس كاربرد دستگاه تعيين مي‌شود. بعضي از دفيبرلاتورهاي خارجي با نام AED( Automated External Defibrillator)
شـنـاخته مي‌شوند كه به صورت خودكار تشخيص درمان ريـتـم را مـي‌دهـد بـه ايـن مـعـني كه ناظر و مريض مي‌توانند از آن بدون نياز به آموزش و ياد گيري استفاده كنند.
اساس كار الکتروشوک
◀️ دفيبريلاتور از يك منبع تغذيه و يا يك باطري داخلي بزرگ براي شارژ نمودن يك خازن حجيم بين مقادير 5 تا 400 ژول استفاده مي‌كند. دو قطعه فلزي( پرلس) يا همان الكترودها به دفيبريلاتور متصل است و بر روي هر دو طرف سينه بيمار قرار مي‌گيرد.
◀️ انرژي ذخيره شدن در درون خازن از يك الكترود به الكترود ديگر از ميان سينه بيمار( توسط سينه بيمار) آزاد يا دشارژ مي‌گردد كه در نتيجه اين شوك به قلب منتقل شده و ضربان ريتميك( منظم) مجددا به قلب باز مي‌گردد. همچنین دفيبريلاتورها يك مانيتور مربوط به ECG و ثبت كننده الكتروكارديوگرام دارند كه دايما شكل موج ECGرا نمايش مي‌دهد و واحد اندازه‌گيري آن ژول است.
انواع دفيبريلاتور
◀️ ديفيبريلاتورها در انواع كاشتني، داخلي، خارجي، خودكار و نيمه خودکار ارایه می‌شوند. نگهداري سيستم در زمان‌‌هايي كه از دستگاه استفاده نمي‌شود، لازم است تا شارژ كامل در دماي اتاق كه معمولا بسته به نوع سيستم 4 تا 24 ساعت به طول مي‌انجامد، در حال شارژ مداوم باشد.
◀️ بيشتر سازندگان توصيه مي‌كنند كه باتري‌ها بعد از هر استفاده حتما شارژ شود و هر دو سال يك بار، باتري‌ها به‌صورت كلي تعويض شود.
قسمت‌های تشکیل دهنده الکتروشوک
کابل برق:
برای اتصال دستگاه به برق و تامین انرژی الکتریکی و شارژ باتری‌های دستگاه به‌کار می‌رود.
پروب ثبت ECG:
به جهت ثبت همزمان سیگنال‌های قلبی و تشخیص بازگشت قلب و نیز جهت سینکرون کردن شوک از این پروب‌ها استفاده میشود. با توجه به اینکه شوک الکتریکی اعمال شده به بیمار برای تقویت کننده‌های ECG دستگاه مشکل ساز بوده و موجب خرابی آنها میشود، باید حتما از یک مدار محافظ استفاده نمود. الکترودهای به‌کار رفته در اکثر دستگاه های الکتروشوک از نوع چس لید هستند.
منبع تغذیه : باید قادر باشد تا انرژی لازم جهت تخلیه را ایجاد کند.
صفحه نمایش : با توجه به نوع دستگاه می تواند اطلاعات گوناگونی را به نمایش بگذارد :
* انرژی انتخاب شده برای اعمال شوک
* تعداد ضربان قلب بیمار
* سیگنال قلبی بیمار
* وضعیت پروبهای اعمال شوک
* وضعیت خازن دستگاه به لحاظ شارژ و یا دشارژ بودن
* محل اعمال شوک بر روی سیگنال قلبی
صفحه کلید یا سلکتورهای مناسب : به هر شکل و با هر تکنولوژی که باشد باید قادر باشد تا انتخابهای زیر را اعمال نماید :
* روشن و خاموش نمودن دستگاه
* انتخاب انرژی مناسب بین ۵ تا ۴۰۰ ژول
* شارژ خازن
* دشارژ خازن
* انتخاب نحوه گرفتن نوار ECG (از طریق چس لید و یا پدال )
* انتخاب مد اعمال شوک از نظر SYNC یا ASYNC بودن
*پرینت سیگنال ECG از طریق چاپگر دستگاه
سیستم پردازش اطلاعات :
پیس میکر PACE MAKER
خازن
نکاتی در مورد پدلها:
به منظور تأثیر بیشتر بهتر از پدل Apex که در خط زیر بغلی گذاشته میشود در محور عمودی قرار گیرد.
فشار روی پدلها در هنگام دادن شوک ۸ کیلوگرم در بزرگسالان و ۵ کیلوگرم در بچه های ۸-۱ سال میباشد.
نباید از وزن بدن جهت وارد کردن فشار به صفحات استفاده کرد زیرا باعث وارد آمدن فشار بیشتر و گاهی لغزندگی صفحات الکترود بر روی سینه بیمار میگردد
لازم است قبل از شوک الکتریکی مقاومت پوستی را پایین آورد ،زیرا در غیر این صورت مقداری از انرژی به حرارت و دود تبدیل خواهد شد و هدر خواهد رفت و ممکن است باعث سوختگی پوست نیز گردد کاهش مقاومت پوست با وسایل زیر صورت می گیرد :
با گازهای آغشته به نرمال سالین به شرط آنکه مایع آنها زیاد نبوده و باعث ایجاد پل و ارتباط در سطح پوست بین دو صفحه نگردد.
تفاوت الکتروشوک های تک فاز و دوفاز :
در دستگاه های تک فاز جریان الکتریسته بین الکترودها فقط در یک مسیر جریان می یابد , در حالی که در مدل های دو فاز جریان الکتریکی ابتدا در یک مسیر جریان یافته سپس به سمت دیگر باز میگردد و در حقیقت جریان الکتریسیته به صورت دوطرفه در طی دوفاز بین پدال ها برقرار می شود .
دستگاه های دو فاز با مقداری انرژی کمتر (نسبت به دو فاز ) دارای اثر بخشی بیشتر هستند . میزان انرژی بالا در حین شوک دادن, ممکن است باعث آسیب سلول های قلب می شود . با توجه به اینکه میزان انرژی مورد نیاز در دفیبریلاتورهای دوفاز کمتر از تک فاز است , خطر صدمه به سلول های قلبی و اختلال عملکرد قلبی بعد از احیاء کاهش یافته و باعث افزایش امید به زندگی بیماران می شود .
عیوب و تعمیر دستگاه :
عدم تخلیه دستگاه بر روی بیمار : یکی از مهمترین دلایل عدم تخلیه ,پوشیده شدن سطح پدال ها با چربی پوست بیمار است که با تمیز کردن آنها به وسیله ی پارچه ای آغشته به الکل قابل رفع است .
دستگاه مقدار ژول مورد نظر را تخلیه نمیکند به بیان دیگر توان خروجی دستگاه کم است :
- خیس بودن سطح سینه مریض
- اشتباه اپراتور در ژل زدن به سینه بیمار به جای پدال
- خراب بودن کامل ECG
- پارگی در کابل های پدال
- کثیف بودن سوکت اتصال پدال
- وجود سوختگی در سوکت پدال
- تکنولوژی خاص دستگاه
دستگاه در ژول بالا شارژ نمی شود :
- باتری دستگاه خاصیت خود را از دست داده است , لازم است دستگاه تا شارژ کامل در دمای اتاق که معمولا بسته به نوع سیستم ممکن است از 4 تا 24 ساعت به طول بیانجامد , شارژ شود . بنابراین زمان هایی که از دستگاه استفاده نمی شود,دستگاه باید در شارژ مداوم باشد .
- کثیفی برد داخلی دستگاه
- تنظیمات داخلی دستگاه
با فشردن دکمه های تخلیه , انرژی مورد نظر تخلیه نمی شود : در ابتدا باید مطمئن شوند که دستگاه در مد سنکرون قرار نگرفته باشد , زیرا در این حالت دستگاه زمانی عمل تخلیه را انجام می دهد که کمپلس R را تشخیص داده باشد .
یکی از مهمترین دلایل عدم تخلیه دستگاه , پوشیده شدن سطح پدالها با چربی سطح پوست بیمار است . در غیر اینصورت ممکن است ایراد سخت افزاری در دستگاه وجود داشته باشد .
