بررسی دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشیBIS
مراقبت از بیماران بدحال چالش های متعددی را برای پرستاران بخش مراقبت های ویژه (ICU) ایجاد می کند. به دلیل پویایی فیزیولوژیک بیماران بحرانی، پیش بینی نیاز به مسکن و آرام بخش دشوار است. هدف مشترک هنگام مراقبت از بیماران، اطمینان از بدون درد بودن بیمار و آرامبخش کافی است. تا همین اواخر، تنها اقدامات فیزیولوژیکی که برای اطمینان از استفاده مناسب از دارو صورت می گرفت، به طور غیرمستقیم با راحتی بیمار مرتبط بود. این روش اغلب منجر به بی خوابی بیش از حد بیماران، افزایش ماندن در ICU و عوارض کلی می شود.
دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی (BIS)، اندازه گیری عینی پاسخ بیمار به آرامبخش، بیش از یک دهه است که در بیهوشی استفاده می شود. این فناوری در حال یافتن راه خود به ICU است تا ابزاری برای ارزیابی کفایت آرامبخش ها و جلوگیری از بی خوابی بیش از حد بیماران بدحال را فراهم کند.
در جمعیت جراحان مغز و اعصاب، با استفاده از دستگاه های مانیتورینگ عمق بیهوشی داده هایی را ارائه داده اند که این دستگاه می تواند از استفاده از آرامبخش بیش از حد برای بیماران جلوگیری کند. علاوه بر این، از آنجایی که دستگاه های مانیتورینگ، داده های الکتروانسفالوگرافی را منعکس می کنند، به اطلاعات عینی مربوط به پاسخ های مغز می افزایند.
از دستگاه های مانیتورینگ عمق بیهوشی برای نظارت بر آرام بخشی در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی استفاده می شود و آزمایش های بالینی از این دستگاه ها برای بهبود پروتکل های آرامبخشی در آندوسکوپی و رادیولوژی مداخله ایی استفاده می کنند. اندکس بیسپکترال (Bispectral index) و یا به صورت مخفف بیس (BIS) یکی از هزاران انواع فناوری پزشکی است که برای اندازه گیری عمق بیهوشی در بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی، فعالیت الکتریکی مغز حاصل از الکتروانسفالوگرام (EEG) (موج نگاری مغز) را اندازه گیری می کند.
این دستگاه فعالیت الکتریکی را از یک مونتاژ فرونتال می خواند و چندین پارامتر (از جمله طیف قدرت، طیف بیهوشی و متغیرهای حوزه زمانی) را در یک مقدار عددی واحد پردازش می کند که با سطح آرامبخشی مرتبط است. مقدار عمق بیهوشی دیجیتال از 0 تا 100 متغیر است. مقدار صفر با یک EEG ایزوالکتریک مرتبط است، در حالی که مقدار 100 نشان دهنده یک بیمار کاملا هوشیار است.
قطعات تشکیل دهنده دستگاه :
دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی از یک سنسور و یک نمایشگر تشکیل شده است. سنسور، یک نوار الکترود است. سه عدد از الکترودها، هنگامی که به درستی قرار می گیرند، فعالیت EEG را دریافت می کنند. الکترود چهارم برای اندازه گیری مقاومت مصنوعی و الکترومیوگرافی (EMG) استفاده می شود که سیگنال هایی را ارسال می کند که قرائت های EEG را درگیر می کند. سنسور به مانیتور متصل است که یک ردیابی EEG تک کاناله و امتیاز BIS را نمایش می دهد.
مانیتور علائم حیاتی همچنین اطلاعاتی را ارائه می دهد که می تواند قابلیت اطمینان داده ها را تایید کند. از نوار شاخص کیفیت سیگنال (SQI) برای ارزیابی قابلیت اطمینان سیگنال استفاده می شود. SQI زیاد نشان دهنده یک مقدار BIS است که قابل اعتماد است. نسبت سرکوب (SR) که به عنوان یک مقدار عددی ذکر می شود، درصد EEG ایزوالکتریک را نشان می دهد. مقادیر نسبت سرکوب معکوس مقادیر BIS هستند.
انواع دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی:
از دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی در بیهوشی عمومی به فردی که تخصص هوشبری دارد استفاده می شود تا میزان عامل بیهوشی را با دقت بیشتری از بیمار تا بیمار دیگر تعیین کند. در اتاق عمل، میزان تزریق دز داروی بیهوشی و میزان زمان بیهوشی خیلی مهم است تا بیمار در حین عمل و جراحی به هوش نیاید. این تکنیک باعث شده است آمار به هوش آمدن در طول عمل های جراحی به شدت پایین بیاید.
از جمله مزایای دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی به پزشک کمک می کند تا دوز بیهوشی را برای عوامل فیزیولوژیکی بیمار تنظیم کند.
• این دستگاه مانیتورینگ، علائم اثر هیپنوتیزمی را از طریق نمایه آسان خوان خود نشان می دهد.
• مانیتور علائم حیاتی ممکن است با بهبود نتایج بهبودی بیمار مرتبط باشد همانطور که در مطالعات بالینی متعدد تایید شده است.
• مانیتورینگ مغز، یک فناوری کمکی است که نباید به عنوان تنها مبنای تشخیص یا تصمیم گیری بالینی مورد استفاده قرار گیرد.
نحوه استفاده از دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی:
دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی، اعداد BIS را نشان می دهد. این فاکتور محدوده تعریف شده اعداد 0 تا 99 را شامل می شود:
• عدد صفر بیانگر وضعیتی است که در آن EEG بیمار کاملا آرام است.
• اعداد نزدیک به 100 نشان دهنده حالت هوشیاری کامل است.
• اعداد بین 40 تا 60 مولفه ایی برای نشان دادن بیهوشی طبیعی فرد است.
میزان تغییرات این اعداد در بین تولیدکنندگان این نوع از تجهیزات، ممکن است کاملا متفاوت باشد. تعیین الگو های مشخص بیهوشی عمومی برای افراد نرمال در یک محدوده سنی تقریبا مشابه (به عنوان مثال کودکان با سن بیشتر از یک سال)، این امکان را برای متخصص بیهوشی در اتاق عمل فراهم می آورد تا بتوان میزان داروی مشخصی را جهت ثابت نگه داشتن عمق بیهوشی بیمار و کنترل شدت بیهوشی مشخص کند. حاصل این کار این است که بیمار پس از انجام عمل جراحی به علت تزریق دوز مناسبی از دارو، سریع تر و به طرز مناسبی به هوش خواهد آمد.
تکنیک های استفاده از دستگاه:
برای نحوه استفاده از دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی می توانید از تکنیک زیر استفاده کنید:
قرار دادن حسگر:
نوار الکترود را در دو طرف پیشانی بیمار قرار دهید. پیشانی بیمار را باید به آرامی تمیز و خشک کنید تا چربی ها از روی پیشانی او پاک شوند. این سنسور دارای سه حلقه برای اطمینان از قرارگیری برای ثبت فعالیت EEG است. حلقه یک در 2 اینچ بالای بینی قرار می گیرد. حلقه چهار به صورت موازی بالای ابرو قرار می گیرد. حلقه سه در مرکز شقیقه بین گوشه چشم و خط رویش مو قرار می گیرد. هنگامی که نوار قرار گرفت، آن را با فشار دادن به اطراف لبه های هر حلقه محکم کنید، سپس هر حلقه را فشار دهید و حداقل پنج ثانیه نگه دارید تا تماس ژل رسانا با پوست ثابت شود.
مانیتورینگ:
از کابل رابط برای اتصال سنسور به مانیتور استفاده کنید. دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی، ردیابی EEG خام را نمایش می دهد و در عرض چند دقیقه مقدار عددی BIS تثبیت می شود. SQI را از نظر قابلیت اطمینان سیگنال بررسی کنید. مقدار پایه را تنظیم کنید. از مقدار BIS برای دوز داروهای آرام بخش استفاده کنید.
عوامل موثر بر دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی:
• عوامل بیهوشی:
عوامل بیهوشی مورد استفاده بر مقادیر BIS تأثیر می گذارد. بیمار بیهوش شده با یک داروی بیهوشی ممکن است نسبت به بیمار دیگری با نمره مشابه که با ترکیب متفاوتی از داروها بیهوش شده است، آرام بخش تر باشد.
• سن:
سنجیدن داروهای بیهوشی در نوزادان کمتر از 6 ماه با BIS دشوار است. این می تواند به دلیل تفاوت در EEG در این جمعیت نسبت به کودکان بزرگتر باشد زیرا بلوغ مغز و تشکیل سیناپس (محل تماس دو عصب) در آن دوره اتفاق می افتد. تفاوت معنی داری بین روش استاندارد و گروه BIS در استفاده از بیهوشی یا اقدامات بازیابی در کودکان 6 ماهه تا 3 ساله وجود ندارد.
• هیپوترمی (کم بودن ناهنجار حرارت بدن):
تعدادی از پزشکان، 12 بیمار تحت هیپوترمی برای پمپ بای پس قلبی ریوی را مطالعه کردند. آن ها متوجه تغییرات گسترده ایی در مقادیر BIS در طول کاهش دمای بدن شدند. BIS به ازای هر درجه سانتیگراد کاهش دمای بدن، 1.12 واحد کاهش می یابد. کاهش دما منجر به کاهش سرعت متابولیسم مغزی اکسیژن می شود که بر روی EEG با پیشرفت به الگوی سرکوب هم‌الکتریک که تحت سلطه دوره های ایزوالکتریک است، منعکس می شود. تنگی آئورت باعث کندی EEG می شود. کاهش نرخ جریان CPB که توسط جراح در طول آزادسازی متقاطع گیره آئورت درخواست می شود، اغلب با کندی EEG مرتبط است که ممکن است تا دوره پس از CPB ادامه یابد.
• اختلال عصبی:
اختلال عصبی، توانایی BIS برای نظارت بر عمق هوشیاری را تغییر می دهد. ابزار قابل اعتمادی برای ارزیابی سطح هوشیاری در این جمعیت بیمار نیست. به طور کلی، مقادیر BIS در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی کمتر است. مقادیر BIS فعالیت ساختار قشر مغز را منعکس می کند اما فعالیت ساختارهای زیر قشری مانند نخاع را منعکس نمی کند. تداخل با دستگاه های پزشکی: تداخل دستگاه های پزشکی باعث ایجاد یافته هایی می شود و توانایی مانیتور BIS برای ارزیابی دقیق تغییرات در عمق بیهوشی را مختل می کند.
نحوه کار با دستگاه :
دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی یا اندکس بیسپکترال در (BIS) در سال 1994 توسط آسپکت مدیکال سیستم، اختراع شد. این دستگاه بر مبنای آنالیز الگوریتمی نوار مغزی بیمار در طول جراحی عمل می کند. این سیستم با یک پایش همزمان مانند دستگاه ثبت سیگنال ماهیچه ایی (الکترومایوگرافی) به شخص هوشبر در اتاق عمل امکان تجویز دارو بیهوشی در دوز دقیق را می دهد. سازمان غذا و داروی آمریکا در سال 2003 این سیستم را جزء سامانه های برتر هوش بری اعلام کرد. تعدادی مانیتور عملکرد مغز وجود دارد که از الگوریتم های اختصاصی برای پردازش داده های خام EEG استفاده می کنند و مقداری را در اختیار متخصصان بیهوشی قرار می‌دهند که عمق بیهوشی در بیماران را نشان می دهد.
دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی، یک سیستم مانیتورینگ نوروفیزیولوژیک مدرن است که به طور پیوسته منحنی الکتروانسفالوگرام بیمار را در طول مدت بیهوشی در اتاق عمل آنالیز می کند تا با استفاده از این دستگاه بتوان سطح هوشیاری و آگاهی بیمار را مورد مطالعه و بررسی قرار داد. BIS، روشی برای تعیین میزان عمق بیهوشی بیمار است. امروزه استفاده از این روش در اکثر جراحی هایی که در آن بیمار باید بیهوش شود، استفاده می شود.
خلاصه:
از دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی در بیهوشی عمومی به فردی که تخصص هوشبری دارد استفاده می شود تا میزان عامل بیهوشی را با دقت بیشتری از بیمار تا بیمار دیگر تعیین کند. دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی، یک سیستم مانیتورینگ نوروفیزیولوژیک مدرن است که به طور پیوسته منحنی الکتروانسفالوگرام بیمار را در طول مدت بیهوشی در اتاق عمل آنالیز می کند تا با استفاده از این دستگاه بتوان سطح هوشیاری و آگاهی بیمار را مورد مطالعه و بررسی قرار داد.
الگوریتم BIS، داده های خام EEG جمع آوری شده از الکترودهای پیشانی را تفسیر می کند و به متخصصان بیهوشی یک مقدار بی بعد BIS از 0 تا 100 را ارائه می دهد. دستگاه مانیتورینگ عمق بیهوشی به پزشک کمک می کند تا دوز بیهوشی را برای عوامل فیزیولوژیکی بیمار تنظیم کند.
