دستگاه لایت کیور دندانپزشکی
با جایگزینی استفاده از انواع کامپوزیت ها به جای آمالگام، لایت کیور دندانپزشکی جز لوازم لاینفک در درمان های ترمیمی می باشد. در مورد پوسیدگی های دندان، پرکردن فضای دندان ها با کامپوزیت بسیار مرسوم است. کامپوزیت‌‌‌‌های امروزی در ابتدا خمیری شکل هستند و کامپوزیت نوری نامیده می‌شوند. به این دلیل نوری نامیده می شوند که وقتی نور به آنها می رسد شروع به سفت شدن می‌کنند.
این کامپوزیت مخلوطی از مونومرها ساخته شده است که هنگام رسیدن نور به آن به پلیمر که ماده ای است سفت و محکم تبدیل می شود.
لذا استفاده از دستگاه لایت کیور برای سفت شدن مواد کامپوزیت می باشد. چون مواد کامپوزیت ها ابتدا خمیری شکل هستند تا دندانپزشکی براحتی بتواند حفره دندان را پر کرده و به آن شکل دلخواه را دهد و سپس توسط دستگاه لایت کیور آنرا محکم و سفت کند.
علت استفاده از دستگاه لایت کیور در دندانپزشکی
امروزه کاربرد کلینیکی رزین کامپوزیت ها افزایش یافته است.
موفقیت ترمیم های کامپوزیت با نور سخت شونده بستگی به درجه پلیمریزاسیون و در نتیجه به شدت نور خروجی دستگاه لایت کیور دارد.
شدت کافی، طول موج صحیح (۴۰۰ تا ۵۲۰ نانومتر) و زمان کیورینگ کافی از متغیرهای مهم در پلیمریزاسیون کافی رزین های کامپوزیتی هستند.
عوامل گوناگونی بر شدت نور خروجی دستگاه تاثیر می گذارد.
با توجه به كاربرد روز افزون كامپوزيت های نوری، اهميت پليمريزاسيون كافی بيشتر مي شود زيرا موفقيت آنها به ميزان پليمريزاسيون بستگی دارد.
پليمريزاسيون ناقص باعث اثرات سوء بيولوژيك، افزايش جذب آب، حلاليت كامپوزيت و كاهش سختی می شود.
اینجاست که استفاده از دستگاه های لایت کیور در ترمیم های دندانپزشکی مطرح می گردد.
همچنين با توجه به استفاده وسيع از اين مواد به منظور باندينگ، ناكافی بودن نور می تواند بر استحكام باند ترميم ها تأثير گذارد.
نحوه عملکرد دستگاه لایت کیور
مواد لایت کیور معمولا حاوی آلفا دی کتون (بنزیل یا کامفوروکینون) به عنوان آغاز کننده هستند.
نوری با شدت کافی و در دامنه ای خاص برای رساندن آلفا دی کتون به وضعیت تحریک شده ضروری می باشد تا ماده ترمیمی شروع به سخت شدن نماید.
عوامل مختلفی بر شدت نور خروجی دستگاه لایت کیور تاثیرگذارند:
- تغییرات ولتاژ برق محل کار
- خرابی فیلتر
- آلودگی نوک دستگاه
- مات شدن و ضعیف شدن لامپ
- تضعیف منعکس کننده نور
- خرابی اجزا الکتریکی
- شکستگی انتقال دهنده نور
- قطر کم نوک دستگاه
- فاصله نوک با محل ترمیم هنگام کیور کردن و زمان تابش نور نمونه هایی از این عوامل هستند.
روشهای مختلف استریل کردن نیز باعث کاهش شدت نور خروجی به درجات مختلف می شوند.
در مطالعه ای بعد از ۳ بار اتوکلاو کردن، شدت نور دستگاه ۵۰% کاهش یافت.
استفاده از بعضی محلولها چون گلوتارآلدئید نیز شکستگی هایی در فیبر نوری ایجاد می کند.
کاربرد پوششهای پلاستیکی یا سلفونی جهت پوشاندن نوک دستگاه لایت کیور نسبت به سایر روش های استریلیزاسیون ارجح می باشند چرا که شدت نور را کمتر از سایر روش ها کاهش می دهند و مانع اتصال مواد ترمیمی به نوک دستگاه می شوند.
مواردی چون زمان تابش و فاصله نوک دستگاه با سطح ترمیم تحت کنترل دندانپزشک می باشند و به راحتی قابل اصلاح هستند.
اما دندانپزشک باید متوجه باشد که رسیدن به حداکثر پلیمریزاسیون کامپوزیت با رعایت زمان توصیه شده توسط کارخانه سازنده دستگاه فقط در صورتی امکان پذیر است که شدت اشعه دستگاه ایده آل باشد.
هنگام کیور کردن برای جلوگیری از کاهش شدت نور باید نوک دستگاه را در نزدیکترین فاصله ممکن از ترمیم قرار داد. شدت نور با مربع فاصله نسبت عکس دارد.
بنابراین با افزایش فاصله، میزان پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش خواهد یافت.
